Δύο σχόλια: (1) Ισως ο κασελάκης να είχε μοναδικό σκοπό το Πνομοσχέδιο βαλμένος από την διεθνή Πκοινότητα που έχει διηθήσει λαούς και κυβερνήσεις. Περιμένω σε λίγο να τα βροντήξει και μαζί με τον Πέρωτα του να την κάνει για την πραγματική του πατρίδα. (2) Μεγαλώνοντας έμαθα να μπαίνω στην θέση του άλλου για θέματα που με στεναχωρούν ή με εξοργίζουν. Οχι για να δικαιολογήσω πράξεις αλλά για να μπορώ να αξολογώ καταστάσεις κατά το δυνατόν αντικειμενικά. Για παράδειγμα, τι θα έκανε η Ελλάδα εάν μια μέρα η τουρκία έκανε μια αιφνιδιαστική απόβαση στη Χίο και ορδές τούρκων έσφαζαν κατοίκους, βίαζαν γυναίκες και παιδιά, πυρπολούσαν υποδομές, χτυπούσαν στρατιωτικούς στόχους, έριχνα ναπάλμ ή και πιο σύγχρονα όπλα (συμπεριλαμβανομένων και των χημικών από τα Μπαιρακτάρ μη επανδρωμένα αεροχήματα) σε πόλεις και χωριά. Εάν είχαμε μια Ισραηλινού τύπου κυβέρνηση και τις ανάλογες οπλικές δυνατότητες θα κάναμε τα ίδια και χειρότερα στην ευρωπαική τουρκία και στην Κωνσταντινούπολη με εκατόμβες νεκρών στρατιωτών και αμάχων κάθε ηλικίας; Θα προχωρούσαμε στην κατάληψη της Πόλης σκορπώντας σοκ και δεος και δεν πα να σκούζουν αμερικανοί και ευρωπαίοι; Ο θάνατος ενός παιδιού είναι αμαρτία στην ειρήνη και στον πόλεμο αλλά ο πόλεμος δεν έχει πλέον κανόνες (εάν είχε ποτέ) και θα πρέπει να δεχτούμε το αναμενόμενο. Ενα δεύτερο παράδειγμα είναι τα μνημόνια εν ειρήνη. Εάν ήμουν γερμανός, θα δάνειζα την τότε Ελλάδα που άπαντες σχεδόν ζούσαν άνετα και πολυτελώς δυσανάλογα εργαζόμενοι; Κακίζω τον εαυτό μου που τότε χαιρόμουν για την "πρόοδο" του γείτονα με τον οποίο είχαμε παρόμοιες ανέσεις αν και διαφορετικών επαγγελμάτων (ιατρός εγώ, ηλεκτρολόγος αυτός απόφοιτος Δημοτικού) μέχρι που ανακάλυψα (αργά) ότι ενώ εγώ έφευγα 06:00 για να πάω στο νοσοκομείο και μετά καπάκι στο ιατρείο μέχρι τις 22:00 και στο σπίτι στις 23:00 αυτός "δούλευε" 09:00 με 13:00 επιβλέποντας κομματικές εργολαβίες! Και εγώ δεν είπα τίποτα. Ντροπή μου!
Δύο σχόλια: (1) Ισως ο κασελάκης να είχε μοναδικό σκοπό το Πνομοσχέδιο βαλμένος από την διεθνή Πκοινότητα που έχει διηθήσει λαούς και κυβερνήσεις. Περιμένω σε λίγο να τα βροντήξει και μαζί με τον Πέρωτα του να την κάνει για την πραγματική του πατρίδα. (2) Μεγαλώνοντας έμαθα να μπαίνω στην θέση του άλλου για θέματα που με στεναχωρούν ή με εξοργίζουν. Οχι για να δικαιολογήσω πράξεις αλλά για να μπορώ να αξολογώ καταστάσεις κατά το δυνατόν αντικειμενικά. Για παράδειγμα, τι θα έκανε η Ελλάδα εάν μια μέρα η τουρκία έκανε μια αιφνιδιαστική απόβαση στη Χίο και ορδές τούρκων έσφαζαν κατοίκους, βίαζαν γυναίκες και παιδιά, πυρπολούσαν υποδομές, χτυπούσαν στρατιωτικούς στόχους, έριχνα ναπάλμ ή και πιο σύγχρονα όπλα (συμπεριλαμβανομένων και των χημικών από τα Μπαιρακτάρ μη επανδρωμένα αεροχήματα) σε πόλεις και χωριά. Εάν είχαμε μια Ισραηλινού τύπου κυβέρνηση και τις ανάλογες οπλικές δυνατότητες θα κάναμε τα ίδια και χειρότερα στην ευρωπαική τουρκία και στην Κωνσταντινούπολη με εκατόμβες νεκρών στρατιωτών και αμάχων κάθε ηλικίας; Θα προχωρούσαμε στην κατάληψη της Πόλης σκορπώντας σοκ και δεος και δεν πα να σκούζουν αμερικανοί και ευρωπαίοι; Ο θάνατος ενός παιδιού είναι αμαρτία στην ειρήνη και στον πόλεμο αλλά ο πόλεμος δεν έχει πλέον κανόνες (εάν είχε ποτέ) και θα πρέπει να δεχτούμε το αναμενόμενο. Ενα δεύτερο παράδειγμα είναι τα μνημόνια εν ειρήνη. Εάν ήμουν γερμανός, θα δάνειζα την τότε Ελλάδα που άπαντες σχεδόν ζούσαν άνετα και πολυτελώς δυσανάλογα εργαζόμενοι; Κακίζω τον εαυτό μου που τότε χαιρόμουν για την "πρόοδο" του γείτονα με τον οποίο είχαμε παρόμοιες ανέσεις αν και διαφορετικών επαγγελμάτων (ιατρός εγώ, ηλεκτρολόγος αυτός απόφοιτος Δημοτικού) μέχρι που ανακάλυψα (αργά) ότι ενώ εγώ έφευγα 06:00 για να πάω στο νοσοκομείο και μετά καπάκι στο ιατρείο μέχρι τις 22:00 και στο σπίτι στις 23:00 αυτός "δούλευε" 09:00 με 13:00 επιβλέποντας κομματικές εργολαβίες! Και εγώ δεν είπα τίποτα. Ντροπή μου!