Ελεύθερος Σκοπευτής - 18 Φεβρουαρίου 2024
Συνειρμοί της light απόγνωσης
Ένα από τα πλέον χτυπητά χαρακτηριστικά της «σύγχρονης» Ελλάδος είναι η άνευ όρων υιοθέτηση μιας γλωσσικής φόρμας που ελάχιστη σχέση έχει με τα πραγματικά Νεοελληνικά.
Τα λεγόμενα «greekilsh» κάνουν θραύση και σε ανώγια και κατώγια. Ο καθημερινός λεγόμενος τύπος, σχεδόν εξ ολόκληρου πλέον σε online μορφή, έχει ξεχειλώσει πέραν πάσης και πλέον οι ακόμη (κακώς) ονομαζόμενοι αγράμματοι και συχνά κωμικοτραγικοί /κες «δημοσιογράφοι», που χρησιμοποιούν ιδιώματα ερεβώδους προελεύσεως, πρέπει να επιστρέψουν στην Πρώτη μικρή πάραυτα για να ξεκινήσουν εξ αρχής στο μάθημα της Εκθέσεως και του πώς να καταπολεμούν τον παπαγαλισμό μετάφρασης της συμφοράς από την αγγλικήν στην δύσμοιρη λαλιά μας.
Τι να κάνουμε (παίδες & παιδίσκες) η γλώσσα της όποιας πατρίδας είναι ένα από τα κύρια θεμέλια της εθνικής υπάρξεως ενός λαού και ο εκμαυλισμός της αλλοιώνει και βιάζει την πατρογονική σύσταση της χώρας.
Εν τω μεταξύ τούρκοι αγρότες κατέφθασαν στα σύνορα μας για να συνομιλήσουν με τους γηγενείς συναδέλφους τους καθώς, όπως είπαν, υπάρχει απόλυτη σύγκλιση στα ζέοντα θέματα της επιβίωσης τους.
Η «αδελφοποίηση» αυτή είναι ένα τρανταχτό παράδειγμα του πως οι «ηγεσίες» δικαίων και αδίκων γενικώς πυροδοτούν και εκτρέφουν μίση και πάθη με στόχο το «ταξικό» τους όφελος ανεξαρτήτως λογικής προσέγγισης στο ζωτικό ζήτημα της ειρηνικής διακρατικής συνύπαρξης.
Ο μογγολό-νεοσουλτάνος ερντογάν (από τούδε αναφερόμενος με έψιλον μικρό όπως του αξίζει) δεν δίνει δεκαράκι για το αν οι τούρκοι αγρότες «φτωχοποιούνται»—και δεν τον νοιάζει ουδόλως αν και πως πνίγονται στα χρέη—όπως τυχαίνει και με τους Έλληνες παρομοίους τους.
Αυτό που προέχει για τέτοιους λαοπλάνους και έξαλλους δικτάτορες είναι η ροή χρήματος στους ofshore τραπεζικούς λογαριασμούς της συμμορίας τους και η διαιώνιση της διεφθαρμένης, επικίνδυνης, και δολοφονικής τους εξουσίας.
Το «μοντέλο» τούτο, με ελάχιστες εξαιρέσεις, επικρατεί και εις την πτωχήν αλλά τιμίαν Ελλάδα, η οποία, στην μεταχουντική της μετεμψύχωση, κέρδισε μετά-διδακτορικό (postdoctoral) στην διασπάθιση του χρήματος, στην δημιουργία οργανωμένων συμμοριών προσώπων θεωρουμένων υπεράνω υποψίας, και στην προώθηση της «κλίκας των δικών μας παιδιών» εις βάρος της λαϊκής πλειοψηφίας.
Εν τω μεταξύ, το κωμικοτραγικό κουκλοθέατρο του gay ΤΣΙΡΥΖΑ συνεχίζεται ακάθεκτο με το golden gay Kasselakis, τώρα πια κατενθουσιασμένο με την κατάπτυστη νομιμοποίηση του γάμου (!) των ανωμάλων (που δεν ήταν διόλου εύκολη παρ’όλες τις αηδιαστικές κορώνες του απεχθούς πλέον Κούλη του Αθλίου) να επεκτείνει τις «διερευνητικές» προς πάσαν κατεύθυνση σε μια μάταιη προσπάθεια να αποφύγει την νομοτελειακή πλέον αποδρομή του ΤΣΙΡΥΖΑ που συρρικνώνεται και εγκαταλείπεται ακόμη και από τους κλούβιους νεολαίους νέο-κομμουνιστές.
Η φαρσοκωμωδία των «προοδευτικών» δυνάμεων μάλιστα αποκτά και φαιδρότατα επιπλέον χαρακτηριστικά λόγω της σθεναρής παρουσίας του ΠΑΣΟΚ του περιέργου τύπου Ανδρουλάκη, ο οποίος ματαίως παλεύει να αποτινάξει την ορεσίβιο χωριάτικη προφορά του της Ελληνικής και την σπιθαμιαία παρουσία του στο κοινοβούλιο μας των Ελαχίστων & Γελοίων.
Πάντως το golden gay boy Kasselakis έχει πάρει θάρρος, ιδίως μετά το Κούλιον ανοσιούργημα της νομιμοποίησης του γάμου των ανωμάλων, και εκτοξεύει «πρωτοβουλίες» προς πάσαν κατεύθυνση ενώ ο ΤΣΙΡΥΖΑΣ σταθερά καταβυθίζεται στις έρευνες απόψεων της κοινής λεγομένης γνώμης.
Εν τω μεταξύ, εις τα εκτός Ελλάδος, ο Νετανιάχου συνεχίζει ακάθεκτος και αιμοδιψής την σφαγή των αμάχων της Παλαιστίνης και δεν δίνει δεκαράκι τσακιστό στην σχεδόν σύσσωμη κινητοποίηση των ευρωπαϊκών κι άλλων κυβερνήσεων για την άμεσο εκεχειρία προς σωτηρία των αμάχων Παλαιστίνιων, εις το πλήθος των οποίων αυξάνονται τραγικά τα ορφανά νήπια και μικρότερα παιδιά.
Είμαι βέβαιος ότι ο Αδόλφος καγχάζει από ψηλά, βράζοντας στο καζάνι της Κολάσεως και παρακολουθώντας τους Εβραίους να εφαρμόζουν ατόφιες τις τακτικές που αυτός πρωτό-δίδαξε για να εξαφανίσει τον ιουδαϊσμό μια για πάντα.
Εις το παρελθόν είμουν ένας, ομολογώ, διστακτικός φίλος του Ισραήλ, αλλά σήμερα οι απόψεις μου έχουν αλλάξει άρδην μπροστά στην απερίγραπτη και δολοφονική μανία εναντίον όλων και, ειδικώς, εναντίον απροστάτευτων και ΑΘΩΩΝ νηπίων, τα οποία συχνά έχουν χάσει και τους δύο γονείς τους, αλλά και πολλούς πλησιέστερους συγγενείς.
Το Ισραήλ αποτελεί πλέον την τραγικότερη ειρωνεία του σημερινού βίαιου, συχνά κτηνώδους, και αναντίρρητα συρόμενου στην επόμενη παγκόσμιο σύρραξη, κόσμου, ο οποίος είναι αποδεδειγμένα ανεπίδεκτος μαθήσεως και καταδικασμένος να αυτοκτονήσει χειροκροτώντας «δικαιωματιστές» σφαγείς ΚΥΡΙΩΣ ΔΙΚΑΙΩΝ με πασπάλισμα εξ ίσου απεχθών, βάναυσων και αιμοσταγών μαχητών μιας «λευτεριάς» που ούτε και αυτή ΘΕΛΕΙ έναν έστω και ατελή ανθρωπισμό.
Τελικά η από αιώνων συνήθεια της αυτοκαταστροφής λαών, κρατών, και πληθυσμών καλά κρατεί και θα είναι η τελευταία εκδήλωση «πολιτισμού» πριν ο πλανήτης Γη περάσει στην αιωνιότητα εξολοθρευμένος από έναν τελευταίο παγκόσμιο πόλεμο με καλά ανεπτυγμένους μηχανισμούς ολοκληρωτικής καταστροφής.




Δύο σχόλια: (1) Ισως ο κασελάκης να είχε μοναδικό σκοπό το Πνομοσχέδιο βαλμένος από την διεθνή Πκοινότητα που έχει διηθήσει λαούς και κυβερνήσεις. Περιμένω σε λίγο να τα βροντήξει και μαζί με τον Πέρωτα του να την κάνει για την πραγματική του πατρίδα. (2) Μεγαλώνοντας έμαθα να μπαίνω στην θέση του άλλου για θέματα που με στεναχωρούν ή με εξοργίζουν. Οχι για να δικαιολογήσω πράξεις αλλά για να μπορώ να αξολογώ καταστάσεις κατά το δυνατόν αντικειμενικά. Για παράδειγμα, τι θα έκανε η Ελλάδα εάν μια μέρα η τουρκία έκανε μια αιφνιδιαστική απόβαση στη Χίο και ορδές τούρκων έσφαζαν κατοίκους, βίαζαν γυναίκες και παιδιά, πυρπολούσαν υποδομές, χτυπούσαν στρατιωτικούς στόχους, έριχνα ναπάλμ ή και πιο σύγχρονα όπλα (συμπεριλαμβανομένων και των χημικών από τα Μπαιρακτάρ μη επανδρωμένα αεροχήματα) σε πόλεις και χωριά. Εάν είχαμε μια Ισραηλινού τύπου κυβέρνηση και τις ανάλογες οπλικές δυνατότητες θα κάναμε τα ίδια και χειρότερα στην ευρωπαική τουρκία και στην Κωνσταντινούπολη με εκατόμβες νεκρών στρατιωτών και αμάχων κάθε ηλικίας; Θα προχωρούσαμε στην κατάληψη της Πόλης σκορπώντας σοκ και δεος και δεν πα να σκούζουν αμερικανοί και ευρωπαίοι; Ο θάνατος ενός παιδιού είναι αμαρτία στην ειρήνη και στον πόλεμο αλλά ο πόλεμος δεν έχει πλέον κανόνες (εάν είχε ποτέ) και θα πρέπει να δεχτούμε το αναμενόμενο. Ενα δεύτερο παράδειγμα είναι τα μνημόνια εν ειρήνη. Εάν ήμουν γερμανός, θα δάνειζα την τότε Ελλάδα που άπαντες σχεδόν ζούσαν άνετα και πολυτελώς δυσανάλογα εργαζόμενοι; Κακίζω τον εαυτό μου που τότε χαιρόμουν για την "πρόοδο" του γείτονα με τον οποίο είχαμε παρόμοιες ανέσεις αν και διαφορετικών επαγγελμάτων (ιατρός εγώ, ηλεκτρολόγος αυτός απόφοιτος Δημοτικού) μέχρι που ανακάλυψα (αργά) ότι ενώ εγώ έφευγα 06:00 για να πάω στο νοσοκομείο και μετά καπάκι στο ιατρείο μέχρι τις 22:00 και στο σπίτι στις 23:00 αυτός "δούλευε" 09:00 με 13:00 επιβλέποντας κομματικές εργολαβίες! Και εγώ δεν είπα τίποτα. Ντροπή μου!