Αν θυμάμε σωστά πέταξα αετό μια τελευταία φορά το 1965. Σήμερα, Καθαρή Δευτέρα 2025, είμαι στο κρεβάτι αιχμάλωτος του Συνδρόμου Χρόνιας Κόπωσης (Chronic Fatigue Syndrome). Το μέλλον παραμένει αόρατον. Περιμένω τα αποτελέσματα εξετάσεων που πιθανώς θα δείξουν λεπτομέρειες αυτής της κατάρας. Η επιστροφή σε κατάσταση υγείας είναι μάλλον ανύπαρκτος. Οι μέρες και οι νύχτες κυλούν μέσα σε μια επίμονη ομίχλη που συντηρεί το αίσθημα πνιγμού το οποίο κατατρέχει όλους και όλες που βασανίζονται ομοίως.
Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, λέγουν οι φιλόσοφοι, αλλά εγώ μάλλον δεν περιμένω θαύματα. Τρικλίζω ένθεν κακήθεν και βλέπω κατασκότεινα όνειρα που με βυθίζουν ακόμη πιο βαθιά στην κατάθλιψη. Αποφεύγω τον καθρέφτη και προπαθώ εις μάτην να δημιουργώ στιγμές πνευματικής και σωματικής ξεκούρασης. Κάποτε έγραφα κατεβατά ολόκληρα with the push of a button. Σήμερα κάτι τέτοια έχουν εκλείψει.
Keep me in your prayers που λέγουν και οι Αμερικάνοι και Χρόνια Πολλά σε όλες και όλους. Και προ πάντων ΥΓΕΙΑ!
Γεια m8, φοβάμαι ότι δεν είμαι σε θέση να προσευχηθώ για σας, καθώς δεν πιστεύω πλέον σε έναν Θεό, νομίζω ότι πολύ, πολύ καιρό πριν μπορεί να υπήρχε κάποιο είδος σούπερ ον, αλλά αυτός ή αυτοί μας έχουν εγκαταλείψει εδώ και πολύ καιρό, και μετά από αυτό που έχω δει να βιώνει και να ζει στη διάρκεια της ζωής μου, δεν μπορώ να θεωρήσω ότι υπάρχει Θεός. Ωστόσο, θα σας σκεφτώ πριν από τον εαυτό μου, ότι θα βρείτε ένα λογικό επίπεδο υγείας που σας επιτρέπει να ζήσετε τη ζωή σας χωρίς τις εξασθενήσεις και τον πόνο που βιώνετε αυτή τη στιγμή, ίσως ακόμη και μια θαυματουργή θεραπεία από επιστήμονες που δεν θεωρούν το ατομικό, αλλά μάλλον εργάζονται για ένα τέλος για θεραπείες για όλη την ανθρωπότητα. Πιστεύω στην ελπίδα, αλλά ποτέ δεν πιστεύω ότι θα συμβεί, καλά για μένα ούτως ή άλλως. Έτσι ζω την εγκόσμια ζωή μου, αποκαλύπτοντας την ύπαρξή μου, αλλά παράξενα ευτυχισμένος με τον δικό μου μικρό τρόπο. I hope all this makes some sense in the Greek language, all I can do is try, please take care m8 and survive