Το Σημείωμα, 11 Μαρτίου 2025
Αναμένω με μεγάλο ενδιαφέρον την άφιξη της νέας Πρέσβειρας των ΗΠΑ στην Αθήνα Κίμπερλι Γκίλφοϊλ, η οποία είναι προσωπική επιλογή του Ντόναλτ Τραμπ. Η νέα εκπρόσωπος της Υπερδυνάμεως στην χώρα μας έχει πολύ καλές σχέσεις με το Ελληνοαμερικανικό λόμπι και η ίδια αναφέρεται συχνά στις θερμές και φιλικές προσωπικές της σχέσεις με το ελληνοαμερικανικό στοιχείου του οποίου η παρουσία στα πράγματα της Ελληνικής Ορθοδόξου Εκκλησίας είναι μόνιμη και ιδιαιτέρως κρίσιμης σημασίας.
Όλα αυτά είναι δείγματα καλής διάθεσης και θετικής ψυχολογίας της νέας πρέσβεως προς όφελος των φιλικών και αποδοτικών σχέσεων ΗΠΑ-Ελλάδος σε μια κρίσιμη περίοδο με την αιμοδιψή μογγολό-Τουρκία του Ερντογάν να ξιφουλκεί για πόλεμο στο Αιγαίο αλλά και στην πολύπαθη Κύπρο.
Τα κτίρια επί της Βασιλίσσης Σοφίας, όπου εργάστηκα 20 αποδοτικά και αξέχαστα χρόνια, είναι χώρος όπου η τύχη της Πατρίδος μας είναι το καθημερινό αντικείμενο περίπλοκων υπολογισμών και πολιτικών σεναρίων γεωπολιτικής σημασίας. Λίγοι αντιλαμβάνονται το τι εξυφαίνεται πίσω από τα κρύσταλλα του κτιρίου αυτού που χτίστηκε με πρότυπο τον Παρθενώνα— η τύχη μας παίζεται εκεί μέσα καθημερινά.
Οι άμεσοι προϊστάμενοι μου στο Πολιτικό Τμήμα, με εξαίρεση δύο εξ αυτών, ήσαν όλοι άριστοί True Gentlemen συγκλίνοντες με τις απόψεις και εκτιμήσεις μου, όπως αποδεικνυόταν από το γεγονός ότι τηλεγραφήματα μου μεταδίδονταν στην κεντρική υπηρεσία χωρίς σχεδόν αλλαγές και διορθώσεις πλην ελαχίστων εξαιρέσεων κυρίως προσαρμογής εκφράσεων και όχι πολιτικής ουσίας (κάτι που συχνά εξέπληττε τους προϊσταμένους μου).
Και το καθημερινό μου Early Bird Report, που ήταν μια εν τάχει παρουσίαση των ημερήσιων ελληνικών ειδήσεων των εφημερίδων και τηλοψίας, έφευγε χωρίς προηγούμενη ανάγνωση και ΟΚ από τους προϊσταμένους μου και με βαθμό Sensitive but Unclassified (Αδιαβάθμητο αλλά Ευαίσθητο) με παραλήπτες εντός της Πρεσβείας αλλά και το υπουργικό γραφείο και τις ανάλογες υπηρεσίες του State Department.
Την τελευταία μέρα της υπηρεσίας μου κατέστρεψα, ως όριζε ο κανονισμός, τουλάχιστον 3000 κείμενα που όλα είχαν φύγει ατόφια, πλην ελαχίστων διορθώσεων, όπως αργότερα διαπίστωσα με την βοήθεια των Wikileaks.
Σήμερα σκέπτομαι, σχεδόν μονίμως, τι θα μπορούσα να γράψω αν είχα όλο αυτό το υλικό που θα ήταν ουσιαστικά μια διπλωματική ιστορία των ελληνοαμερικανικών σχέσεων 1990-2010. Αλλά δυστυχώς είμαι σωματικά παροπλισμένος και ηθικά ένα κουρέλι.
Δεν ξέρω λεπτομέρειες των κοινωνικών δεξιοτήτων της νέας πρέσβεως αλλά είμαι σχεδόν βέβαιος ότι δεν θα έχει ιδιαίτερα προβλήματα με τα τσιράκια της σημερινής κυβέρνησης και των διαδόχων της.
Ούτως ή άλλως τα ελληνικά γκουβέρνα είναι μαζώξεις κυρίως ατόμων με περιορισμένες πολιτικές και διοικητικές ικανότητες που καθημερινά μάχονται κυρίως για την διατήρηση των οφίκιων και της καρέκλας τους και το γαϊτανάκι των ρουσφετιών… κάτι που απεδείχθη και προσφάτως με το φρικαλέο ανοσιούργημα των Τεμπών το οποίο έχει προκαλέσει πανελλήνιο επαναστατικό μένος κατά του ατάλαντου και συχνά γελοίου Κούλη και της διεφθαρμένης παρέας του.
Η Κίμπερλι λοιπόν θα πρέπει να γνωρίσει εν τάχει τους βοϊδοκέφαλους των υπουργείων (και ουδόλως την ζηλεύω γι’ αυτό) αλλά και να συλλάβει σύντομα πια είναι τα pressure points των παρ’ ημίν πάτερων της πατρίδος, οι οποίοι, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, τραβούν ακόμη κουπί στα θρανία του πολιτικού δημοτικού (ελάχιστοι δε εκ των οποίων ομιλούν την αγγλικήν και εδώ είναι ένας ακόμη κόμπος).
Λοιπόν, καλώς ήλθες Κιμπερλί και ούριος άνεμος στα πανιά σου.
Και τι δεν θάδεινα για μια τετ-α-τετ συζήτηση για το τι σε περιμένει.
Good luck and never surrender!