Η Ελλάδα μας βρίσκεται σταθερά και από πολλού στον δρόμο της ξενόφερτης «ανάπτυξης» σε ό,τι φρικώδες, εγκληματικό, ψυχανώμαλο, και «πολιτικά ορθό» παράγουν άλλες μπροστάρισες χώρες που βαστούν τα ρεκόρ έχοντας μεταβάλει τις δικές τους κοινωνίες σε μονάδες προωθημένης διαχείρισης επικίνδυνων κοινωνικών αποβλήτων.
Η «γυναικοκτονία», π.χ., έγινε έξαφνα το θέμα της ημέρας μετά από τις τρεις πλέον πρόσφατες σφαγές γυναικών από τους παλικαράδες συντρόφους τους.
Στη Ζάκυνθο ο νταής Αλβανός σύζυγος «καθάρισε» μια και καλή με το μαχαίρι. Ματαίως το θύμα είχε προσφύγει στις αρχές—τα λεγόμενα ασφαλιστικά μέτρα ήσαν (και είναι) μια γραφειοκρατική στάμπα που ο σφαγέας αγνόησε αφού δεν είχαν καμιά απολύτως επίπτωση στη θηριωδία του (το ίδιο συμβαίνει και στις «προηγμένες» χώρες).
Στο Περιστέρι ο παράνομος Πακιστανός γκόμενος, με το φουφού μαλλί και τους ξυρισμένους κροτάφους, αφέθηκε ανενόχλητος παρ’ όλες τις «αταξίες» του βεβαιωμένες και από την παρακολούθηση των «Αρχών». Δοθείσης της ευκαιρίας έπνιξε/βίασε/μαχαίρωσε την Ελληνίδα «φίλη» του. Τον έπιασαν, λέει, τελικά στα Σκόπια αλλά την «δεκαεφτάχρονη» την περιμένει η ταφόπλακα.
Στο Ρέθυμνο, ο εξηκοντούτης μανιακός έβγαλε κι αυτός την κάμα και έσφαξε την άτυχη που στάθηκε δίπλα του 42 (!) ολόκληρα χρόνια. Το κακό έγινε λόγω αδιευκρίνιστων μέχρι στιγμής λόγων——αν και το θύμα είχε εγκαταλείψει έντρομο τη συζυγική στέγη στο πρόσφατο παρελθόν. Ήταν η κακιά η ώρα θα ισχυρισθεί μάλλον ο νταής.
Άντε τώρα να πείσεις εσύ το «πολιτικό κατεστημένο» να κάνει αυτό που πρέπει να κάνει με την εκ θεμελίων αλλαγή της νομοθεσίας, η οποία παραμένει «πολιτικά ορθή» και εκκινούσα από τα απαράβατα ανθρώπινα δικαιώματα των δραστών και όχι των θυμάτων.
Καμιά απολύτως, φυσικά, συζήτηση για την επαναφορά της θανατικής ποινής. Όλα τα κόμματα και άπαντες/άπασαι εις τα έδρανα της βουλής έχουν άλλες στενοχώριες (π.χ. πρόωρες εκλογές). Και εις το βάθος η ανθρωπιστική ορθότης.
Ξαφνικά ο ανιψιός του Κούλη, Γρηγόρης Δημητριάδης, τα μάζεψε και ανέχωρησε από το γραφείο του γραμματέως του πρωθυπουργού—ακολουθούμενος από τον υφιστάμενο του Πάνο Κοντολέοντα, τον περίεργο αυτόν σεκιούριτα δίχως πανεπιστημιακή μόρφωση, που βρέθηκε δια της μαγικής ράβδου επικεφαλής της πολύπαθης ΕΥΠ.
Τα δύο αυτά αστέρια, λένε οι κακές γλώσσες, συντόνιζαν τις παράνομες παρακολουθήσεις πολιτικών προσώπων που ο ίδιος ο Κούλης είχε διατάξει—κάτι ο οποίο έχει ήδη ωθήσει τον ορεσίβιο αρχηγό του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ να ζητήσει την κοινοβουλευτική διερεύνηση της παρακολούθησης του κινητού του τηλεφώνου.
Το πρόβλημα της ΕΥΠ δεν είναι καινούργιο. Η ελληνική «ΣΙΑ» ήτο και είναι από πολλού στίβος πολιτικό-συνδικαλιστικών συγκρούσεων που δεν έχουν καμιά απολύτως σχέση με την προστασία της χώρας.
Κομματοκρατία και των πατέρων, μισθολογικές ακροβασίες, διορισμοί απ’ το παράθυρο, παρουσία ασχέτων προσώπων σε θέσεις που απαιτούν ειδικές γνώσεις και επιχειρησιακή πείρα και πολλών άλλων καθαρά ελληνικών «θαυμάτων» που ταλανίζουν την χώρα από καταβολής (hint για τα περί ειδικής παιδείας: Μαίρη Μπόση).
Εκείνο που παραμένει ακόμη αναπάντητο είναι το τι θα κάνουμε με τον επερχόμενο χειμώνα. Ο τσάρος ανυποχώρητος και οι δυτικές «δημοκρατίες» σε πλήρες κομφούζιο σχετικώς με την άμυνα της εξ ίσου «δημοκρατικής» Ουκρανίας πλην όμως έχουσα και ολίγον ναζιστικό καρύκευμα.
Ποιά είναι η πλέον συγκλονιστική είδηση της ημέρας; Τατουάζ στο αιδοίο: «Πονάει αλλά είμαι γενναία» μας πληροφορεί διάσημος διαδικτυακή πόρνη —που έχει πνιγεί στα μετρητά.
'Ηθος, Πατρίς, Παιδεία, Θρησκεία τα θεμέλια της δυτικής κοινωνίας.
Όχι θα πάει να πιάσει μεροκάματο στην καφετέρια η γενναία!
Comments
No posts